ویرانمـــ ـ ـ ـ

ماننـב فرمانـבه ے سپاهــﮯ

کـہ בخترش عاشق سرباز בشمن شـבه !

+ حس تکرای بودن جز بدترین حس های دنیاست :|

+ دوس دارم این شبا ساعت 10 بخوابم :|

+ پر از انرژی منفی :(

آنهایی که جلو رفته بودند بازگشتند و آنهایی که جا مانده بودند رسیدند؛
غدیر یعنی سعادت همگام با ولایت است، نه یک قدم پیشتر و نه یک قدم عقب تر.

عید غدیر ،عید ولایت، مبارک باد!

امروز صبح ... بعد از 4 سال اولین نم نم بارون شهرم ، نفس تازه؛ مرســــی خدا!

(همه اش به سرماخوردگی و بدن درد این دو روزه می ارزه)

خوردن در طول روز یا خوردن وعده های کوچک روزانه برای کسانی که می خواهند هم گرسنگی شان را کنترل کنند، هم وزن شان را کم کنند، کار چندان ساده ای نیست. همه ما، همیشه شنیده ایم که صبحانه، مهمترین وعده غذایی در طول یک روز است، اما بیشتر ما همچنان صبحانه نمی خوریم.

غذا خوردن در صبح، جهشی برای آغاز سوخت و ساز بدن از همان ساعات نخستین روز است. برای همین هم باید بدانید که صبحانه خوردن برای افرادی که در رژیم لاغری هستند، اهمیت بیشتری پیدا می کند. ما به شما پیشنهاد می کنیم تا دو وعده غذایی سبک را برای صبحانه انتخاب کنید.

صبحانه اول؛ آغاز کالری سوزی

خیلی ها فکر می کنند که قهوه، به خاطر داشتن کربوهیدرات و کافئین انتخاب خوبی برای صبحانه است، اما لزوما اینطور نیست. شما می توانید یک کاسه کوچک غلات با فیبر بالا (کربوهیدرات سالم) با شیر کم چرب (پروتئین بدون چربی) را جایگزین آن کنید، چون هم نیاز بدن تان را تامین می کند و هم آغاز مناسبی برای سوزاندن کالری است.

صبحانه دوم: هوس میان وعده

هوس کردن انواع خوراکی ها در میان روز و پیش از رسیدن زمان نهار، بیشتر افراد را به سمت جعبه های شیرینی، بستنی، شکلات ها و موارد مشابه سوق می دهد. اما این اصلا انتخاب مناسبی نیست. برای وعده ایده آل دوم صبحانه بهتر است ترکیبی از پروتئین سالم و فیبر بالا را انتخاب کنید. این ترکیب گرسنگی شما را سرکوب می کند و شما به کاهش وزن نزدیک تر می شوید.

و اما نهار

خوردن دو وعده صبحانه کوچک و سالم شما را تا فرا رسیدن زمان ناهار خوشحال و سیر نگه خواهد داشت. بسیاری از افراد رژیمی، از آغاز روز برای رسیدن وعده نهار انتظار می کشند و همین موضوع باعث پرخوری و نارضایتی از وعده های غذایی رژیمی می شود. پیشنهاد ما، دو وعده صبحانه را امتحان کنید و تا زمان نهار، پر انرژی و شاداب باشید.

منبع :سایت یک دوست دادکام

«شجاع دل» مل گیبسون حماسه جنگ خونین ویلیام والیس William Wallace جنگجوی افسانه ای است كه ملت خود را در جنگ با انگلیسی ها حدود سال 1300 رهبری كرده است. فیلم به نوعی جاه طلبانه است و احساسات ساده ای مثل عشق، وطن پرستی و خیانت را بزرگ كرده و از سبك شرح سفرهای تاریخی پرهیاهو اجتناب می كند. فضاهای آن سبز، مرطوب، حالی، گل آلود و ناهموار است.

درباره والیس چیز زیادی نمی دانیم، او را با عنوان شجاع دل می شناسیم و فقط می دانیم كه طبق یك شعر حماسی قدیمی، او فبائل اسكاتلند را با هم متحد كرده و جنگ های مشهوری در برابر انگلیسی ها قبل از اینكه به عنوان خائن دستگیر، شكنجه و اعدام شود، داشته است.

فریاد در حال مرگ والیس، وقتی بدنش روی چرخ دنده كشیده می شود، اینست : «آزادی!» كه دقیقاً برمبنای واقعیت نیست (مفهوم آزادی فردی مفهومی بالاتر از آن است كه در سال 1300 برای آن جشنی برپا شود)، اما این موضوع گیبسون را از فریاد زدن درباره آن باز نمی دارد. این فریاد با مجموع حركات افتخارآمیز شجاع دل كه حماسه ای اكشن با روح شمشیربازی های كلاسیك هالیوود است متناسب می شود. آنچه كه افراد از فیلم به خاطر می سپارند صحنه های وافر جنگ، خون و خشونت است. از نقطه نظر تكنیكی «شجاع دل» كار بسیار جالبی از حضور انسان و اسب در صحنه نبرد ارائه كرده است. گیبسون قشونی را كه به نظر می رسد هزاران مرد سوار بر اسب باشند و نیز پیاده نظام را به صف می كند. صحنه های جنگ او شلوغ نمی شود: استراتژی را متوجه می شویم و از تاكتیك ها اگرچه در مورد بعضی مشكوك هستیم، لذت می بریم. (آیا در قرن چهاردهم واقعاً صحنه جنگ به آتش كشیده می شد؟)

گیبسون در اینجا تاریخ را به تصویر نمی كشد بلكه اسطوره مورد فیلم اوست. ویلیام والیس ممكن است یك شخصیت وافعی بوده باشد اما «شجاع دل» بیشتر وامدار شاهزاده وایلانت Valiant، راب روی Rob Roy و مد مكس Mad Max است. به محض اینكه دریابیم فیلم یك بازسازی تاریخی نیست (كه خیلی زود این اتفاق می افتد)، دیالوگی كه درون مایه جدید دارد را می پذیریم.

در این فیلم شخصیت مقابل (آنتاگونیست) والیس شاه ادوارد اول (لانگ شنكس Logshanks) است كه این نقش را پاتریك مك گوهام Patrick MacGooham با زیركی ایفا می كند. او مرتب تفسیر وقایع را بر مبنای سیاست تجربی خود ارائه می كند و این موضوع سرگرم كننده است چراكه معمولاً اشتباه حدس می زند. پسر ادوارد، شاهزاده ویلز Wales (پیتر هانلی Peter Hanly) یك ابله از خود راضی است و با زنی فرانسوی فقط بنا به دلایل سیاسی ازدواج كرده است.

پرنسس، با نقش آفرینی هنرپیشه فرانسوی سوفی مارسو Sophie Marceau، خیلی همسر خود را مورد تحسین قرار نمی دهد، مردی كه بیشتر اوقات را با دوست خود می گذراند (تا زمانی كه شاه در حالی كه طاقت خود را از دست داده ، این دوست را از پنجره قصر به بیرون پرت می كند).

ادوارد، پرنسس را برای پیشنهاد شرایط نزد شجاع دل می فرستد، اما خیلی زود پرنسس همه رازهای كشور را بیرون می ریزد. پرنسس دومین عشق زندگی والیس است، اولی، مورون Murron (كاترین مك كورماك Catherine McCormack) عشق زمان كودكی او بود كه با او مخفیانه ازدواج كرده بود.

این شخصیت ها متعلق به مجموعه سرسختی هستند (جائی كه والیس به دوست زمان كودكی خود هامیش Hamish می رسد، آنها برای تفریح به طرف هم سنگ پرت می كنند و وقتی اسكاتلندی ها زخم را می سوزانند تمام آن چیزی كه می گوید اینست كه: پسر این صبح بیدارت می كنه!) این موضوع گاهی اوقات یك ژست خودپرستانه به نظر می رسد. حقیقت اینست كه نمی دانم آیا كسی بهتر از گیبسون می توانست آنرا كارگردانی كند یا نه. گیبسون سپاهیان، افراد مهاجم و جلوه های ویژه خود را مرتب می كند و دنیای تخیلی ای را می آفریند كه سرگرم كننده و دلهره آور است.

و به عنوان شجاع دل، گیبسون نقش خود را با زرق و برق ایفا كرده و با طنز كنایه آمیزی به پایان می رساند. او استراتژیست صحنه های نبرد است، استراتژی ها و اسلحه های جدید ابداع می كند و از هر جهت بر انگلیسی ها پیشی می گیرد، افراد خود را در جنگ هدایت می كند، در حالی كه صورت خود را مثل تماشاچیان فوتبال رنگ كرده است. اما هنرپیشه های زیادی نمی توانند آنچه را كه گیبسون انجام داده، ارائه دهند.

خدایا مرا چه طعمی آفریدی

که همه از من زود سیر میشوند

کلاس حقوق ثبت رشته الهیات

سه شنبه ها 7/8/ و ۲۱/۸/ و ۵/9/92 ساعت 12-8

آقای کریمی دلگرم